Komisja do Spraw Petycji, obradująca pod przewodnictwem posła Sławomira Jana Piechoty (KO), przewodniczącego Komisji, zrealizowała następujący porządek dzienny:
– rozpatrzenie odpowiedzi Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej na dezyderat nr 61 skierowany do Prezesa Rady Ministrów w sprawie zmiany ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin w zakresie art. 12;
– rozpatrzenie odpowiedzi Ministra Aktywów Państwowych na dezyderat nr 62 w sprawie uporządkowania odesłań w ustawie z dnia 1 grudnia 1995 r. o wypłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz ustawie z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych;
– rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1509 ze zm.) w zakresie wyglądu i prawa do podnoszenia flagi państwowej (BKSP-144-IX-207/20);
– rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany art. XLVI § 2 zd. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 94 ze zm.) poprzez skreślenie wyrazów „lub państwowa komisja arbitrażowa” (BKSP-144-IX-208/20);
– rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany dekretu z dnia 7 lipca 1945 r. o odtwarzaniu dyplomów i świadectw o ukończeniu szkoły (Dz. U. z 1945 r. Nr 27, poz. 164 ze zm.) w zakresie art. 3 ust. 1 oraz art. 4 (BKSP-144-IX-209/20);
– rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia przez Sejm uchwały w sprawie ustanowienia dnia 18 września Dniem Recyklera Samochodów (BKSP-144-IX-212/20);
– rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany Regulaminu Sejmu w zakresie tłumaczenia przebiegu posiedzeń komisji sejmowych na Polski Język Migowy (BKSP-144-IX-213/20);
– rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia uchwały dotyczącej sytuacji więźniów sumienia w Chińskiej Republice Ludowej (BKSP-144-IX-202/20).
W posiedzeniu udział wzięli: Maciej Małecki sekretarz stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych wraz ze współpracownikami, Paweł Wdówik sekretarz stanu w Ministerstwie Rodziny i Polityki Społecznej, pełnomocnik rządu do spraw osób niepełnosprawnych wraz ze współpracownikami, Dominik Brodziak zastępca dyrektora Departamentu Organizacji i Współpracy Międzynarodowej Krajowej Administracji Skarbowej Ministerstwa Finansów wraz ze współpracownikami, Maciej Żuławski zastępca dyrektora Departamentu Budżetu, Majątku i Kadr Krajowej Administracji Skarbowej Ministerstwa Finansów wraz ze współpracownikami, Marcin Komosa naczelnik Wydziału ds. Polityki Pamięci Departamentu Dziedzictwa Kulturowego Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, Krzysztof Pater stały doradca Komisji oraz Tomasz Kuszłejko asystent przewodniczącego Komisji.
W posiedzeniu udział wzięli pracownicy Kancelarii Sejmu: Kamil Micał, Małgorzata Nowak – z sekretariatu Komisji w Biurze Komunikacji Społecznej.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Proszę państwa, witam. Otwieram 53. posiedzenie Komisji do Spraw Petycji. Szanowni państwo, w pierwszej kolejności stwierdzimy kworum wymagane zgodnie z regulaminem do prowadzenia obrad. Proszę zatem wszystkich państwa o potwierdzenie poprzez system głosowania obecności na posiedzeniu Komisji. Proszę sekretariat o informację, ile pań i ilu panów posłów potwierdziło obecność.
Sekretarz Komisji Kamil Micał:
Łącznie 15 osób.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Zgodnie z informacją sekretariatu jest 15 pań i panów posłów potwierdziło udział w posiedzeniu. Stwierdzam, że mamy kworum wymagane regulaminem Sejmu do prawidłowego prowadzenia obrad i skutecznego podejmowania decyzji.
Szanowni państwo, zgodnie z procedurą przypominam, iż posiedzenie będzie prowadzone z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej umożliwiających porozumiewanie się na odległość. Posłowie znają procedurę zgłaszania się do zabrania głosu poprzez wiadomość wysłaną na adres Komisji. Informuję także, iż posłowie obecni tutaj na sali obrad Komisji głosują przy pomocy urządzenia do głosowania za pomocą legitymacji poselskiej, a wówczas nie logują się w systemie komunikacji elektronicznej.
Szanowni państwo, w zawiadomieniu o zwołaniu tego posiedzenia pani marszałek, na mój wniosek, wskazała następujące sprawy do rozpatrzenia. W punkcie pierwszym –odpowiedź Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej na dezyderat nr 61 skierowany do Prezesa Rady Ministrów w sprawie zmiany ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy wyliczonych tutaj służb oraz ich rodzin w zakresie art. 12. W punkcie drugim – rozpatrzenie odpowiedzi Ministra Aktywów Państwowych na dezyderat nr 62 w sprawie uporządkowania odesłań w ustawie z dnia 1 grudnia 1995 r. o wypłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz ustawie z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych. W punkcie trzecim – rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych w zakresie wyglądu i prawa do podnoszenia flagi państwowej. W punkcie czwartym – rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany art. XLVI § 2 zd. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające Kodeks cywilny. W punkcie piątym – rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany dekretu z dnia 7 lipca 1945 r. o odtwarzaniu dyplomów i świadectw o ukończeniu szkoły. W punkcie szóstym – rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia przez Sejm uchwały w sprawie ustanowienia dnia 18 września Dniem Recyklera Samochodów. W punkcie siódmym – rozpatrzenie petycji w sprawie zmiany Regulaminu Sejmu w zakresie tłumaczenia przebiegu posiedzeń komisji sejmowych na Polski Język Migowy. W punkcie ósmym – rozpatrzenie petycji w sprawie podjęcia uchwały dotyczącej sytuacji więźniów sumienia w Chińskiej Republice Ludowej.
Przystępujemy do realizacji porządku posiedzenia. Bardzo proszę przedstawiciela ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej o przedstawienie odpowiedzi na dezyderat nr 61 skierowany do Prezesa Rady Ministrów w sprawie zmiany w ustawie z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy oraz ich rodzin w zakresie art. 12. Bardzo proszę. Czy mamy przedstawiciela ministra finansów? W wykazie zgłoszonym mamy zastępcę dyrektora.
Zastępca dyrektora Departamentu Organizacji i Współpracy Międzynarodowej Krajowej Administracji Skarbowej Ministerstwa Finansów Dominik Brodziak:
Dzień dobry. Dominik Brodziak, czy mnie słychać?
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Słyszymy pana. Czy pan dyrektor Dominik Brodziak?
Zastępca dyrektora departamentu KAS MF Dominik Brodziak:
Tak, Dominik Brodziak.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Witamy pana dyrektora. Proszę o przedstawienie odpowiedzi na dezyderat.
Zastępca dyrektora departamentu KAS MF Dominik Brodziak:
Jeszcze raz, Dominik Brodziak zastępca dyrektora Departamentu Organizacji i Współpracy Międzynarodowej Krajowej Administracji Skarbowej.
Szanowny panie przewodniczący, szanowna Komisjo. W odpowiedzi na dezyderat Komisji do Spraw Petycji w sprawie zmiany ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy informuję, że funkcjonariusze Służby Celnej i Służby Celno-Skarbowej zostali objęci zaopatrzeniem emerytalnym służb mundurowych w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 marca 2015 r. Ustawa z dnia 11 maja 2017 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy wykonała właśnie ten wyrok Trybunału Konstytucyjnego. Z uwagi na treść tego wyroku TK, przy formułowaniu warunków, których spełnienie jest niezbędne w celu nabycia przez funkcjonariuszy prawa do emerytury mundurowej ustalony został warunek pełnienia przez co najmniej 5 lat w całym wymaganym stażu służby tzw. zadań policyjnych. Trybunał stwierdził, że porównanie podstawowych regulacji prawnych dotyczących Służby Celnej i Policji prowadzi do wniosku, że między tymi formacjami występują istotne różnice. Chodzi tu o cele, zadania, strukturę, a także uprawnienia, obowiązki i prawa samych funkcjonariuszy. W konsekwencji samego określenia przez ustawodawcę danej formacji, jako mundurowej lub umundurowanej, nie można zatem wysnuwać wniosku, że status takich formacji funkcjonariuszy powinien być kształtowany przez ustawodawcę w sposób identyczny czy podobny.
Ponadto w tym też wyroku TK stwierdził, że funkcjonariusze Służby Celnej, którzy bezpośrednio rozpoznają, wykrywają, zapobiegają i zwalczają określone typy przestępstw i wykroczeń, wykonują zadania podobne do ustawowych zadań funkcjonariuszy Policji. Z tej właśnie racji trybunał stwierdził, że funkcjonariusze Służby Celnej, wykonujący zadania policyjne są podobni do funkcjonariuszy Policji. Tym samym nie znalazło konstytucyjnego uzasadnienia odmienne traktowanie właśnie tej grupy funkcjonariuszy Służby Celnej wobec funkcjonariuszy Policji w zakresie prawa do zabezpieczenia społecznego. Trudno też się zgodzić z zarzutem autorów petycji, że zapis dotyczący tych 5 lat policyjnych jest niezgodny z zasadą równości zawartą w art. 32 Konstytucji, bowiem to właśnie TK wskazał na tę przesłankę.
Natomiast jeżeli chodzi o ustawę z dnia 19 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy, ustawa ta wprowadziła zmianę w uprawnieniach emerytalnych służb mundurowych, które dotyczyły także funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej. Zmiana ta polegała na zniesieniu wieku 55 lat, jako jednego z warunków uprawniających do otrzymania emerytury mundurowej i nie zawierała propozycji zniesienia warunku 5 lat wykonywania zadań policyjnych. Zmiana ta nie została wprowadzona w trakcie prac parlamentarnych – w tym miejscu odesłałbym zarówno do porozumienia szefa KAS ze strefą społeczną, o której była mowa w dezyderacie, ale także do wyroku Trybunału Konstytucyjnego.
Kończąc, żeby nie przedłużać, chciałem poinformować, że w chwili obecnej w Ministerstwie Finansów nie są prowadzone prace legislacyjne w zakresie zmiany ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy polegającej na zniesieniu warunku 5 lat wykonywania zadań Policji. Serdecznie dziękuję za głos.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję panu dyrektorowi. Petycję referował pan poseł Robert Obaz, bardzo proszę pana posła o przedstawienie stanowiska.
Poseł Robert Obaz (Lewica):
Panie przewodniczący, Wysoka Komisjo, szanowni państwo. Dezyderat zatoczył koło. Jest to kolejne nasze wystąpienie, które wróciło z odpowiedzią trochę wymijającą, a tak naprawdę żadną, przez co nasza Komisja jest w martwym punkcie. Ponieważ wyczerpaliśmy wszystkie elementy, które możemy wykorzystać, jako Komisja, żeby pomóc osobom, które wystąpiły z petycją. Niestety, pozostanie nam chyba tylko przyjąć odpowiedź i ewentualnie we własnym zakresie przygotować propozycje ustawowe, jako klubowe, żeby ten temat dalej rozwiązać. Dziękuję bardzo.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie słyszę. Podzielam stanowisko pana posła Roberta Obaza, że Komisja wyczerpała możliwości działania w tym zakresie. Wymieniliśmy się stanowiskami. Stanowisko rządu było wyraźnie podkreślone, zatem jednoznacznie w trybie petycyjnym też nie ma możliwości dalszych działań. Natomiast oczywiście to nie wyklucza działań w trybach podstawowych inicjatywy legislacyjnej, a więc zwłaszcza inicjatywy legislacyjnej grupy posłów.
Zatem jest rekomendacja, by przyjąć odpowiedź Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej na dezyderat nr 61. Czy wobec takiej rekomendacji są uwagi? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja przyjęła taką decyzję. Dziękuję.
Przechodzimy do kolejnego punktu, bardzo proszę przedstawiciela Ministra Aktywów Państwowych o przedstawienie odpowiedzi na dezyderat nr 62 w sprawie uporządkowania odesłań w ustawie z dnia 1 grudnia 1995 r. o wypłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa oraz ustawie z dnia 21 czerwca 1990 r. o zwrocie korzyści uzyskanych niesłusznie kosztem Skarbu Państwa lub innych państwowych osób prawnych.
Jak rozumiem pan Maciej Małecki sekretarz w Ministerstwie Aktywów Państwowych. Bardzo proszę, panie ministrze.
Sekretarz stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych Maciej Małecki:
Dzień dobry. Szanowny panie przewodniczący, Wysoka Komisjo. Tak jak przekazaliśmy w piśmie skierowanym do pani marszałek Elżbiety Witek, ale też do Komisji w odpowiedzi na dezyderat, podzielamy stanowisko zawarte w dezyderacie. Zgadzamy się z tym, że zmiany proponowane przez Komisję zlikwidują w pierwszym przypadku odesłanie do nieobowiązujących już przepisów prawa, w drugim usuną nieistniejącą już nazwę sądu. Natomiast mamy wszyscy świadomość, że to są zmiany na tyle porządkowe, że inicjowanie dla nich specjalnej inicjatywy ustawodawczej byłoby trochę takim przewymiarowaniem. Przy innych zmianach tych ustaw, jeśli minister aktywów państwowych będzie podejmował inicjatywę ustawodawczą do zmiany innych przepisów zawartych w tych ustawach, to te przepisy też będą uporządkowane przy tej okazji.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję panu ministrowi. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie? Nie słyszę. Petycję referował pan poseł Marcin Duszek. Nasz stały doradca Krzysztof Pater rekomenduje przyjęcie odpowiedzi przedstawionej przez ministra. Czy wobec takiej rekomendacji są uwagi? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja przyjęła odpowiedź na dezyderat nr 62. Dziękuję panu ministrowi.
Przechodzimy do kolejnego punktu. Bardzo proszę pana wiceprzewodniczącego Jacka Świata o przedstawienie petycji w sprawie zmiany ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych w zakresie wyglądu i prawa do podnoszenia flagi państwowej.
Poseł Jacek Świat (PiS):
Panie przewodniczący, szanowni państwo, bardzo ciekawa petycja, zgłoszona przez osobę fizyczną i spełniająca wszystkie formalne wymogi byśmy się mogli nią zająć.
Autor petycji postuluje zmianę w ustawie o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych, proponując uznanie flagi z godłem, jako jednej obowiązującej oraz proponuje przyznanie ogółowi obywateli prawa do podnoszenia, posługiwania się flagą z godłem. Autor uzasadnia, że taka flaga jest pełniejsza, bogatsza, jeśli chodzi o symbolikę, ciekawsza graficznie, a także przy okazji można by ujednolicić wygląd takiej flagi, pozbywając się trochę tego wizualnego chaosu, jaki jest choćby przy okazji meczów piłkarskich.
Warto tu na moment zastanowić się, dlaczego polskie barwy i znaki wyglądają tak jak wyglądają dzisiaj i tak jak je znamy. Oczywiście odwołuję się do danych przytoczonych, przywołanych przez Biuro Analiz Sejmowych. Otóż wizerunek orła stosowany był na pieczęciach, monetach już u pierwszych Piastów, a od końca XIII w. stał się znakiem władców polskich, jako orzeł biały na czerwonym tle, ze złotą koroną, dziobem, szponami i takim znakiem był aż do rozbiorów. Z kolei kolory biały i czerwony wywiedzione zostały właśnie z tego herbu – z bieli orła i czerwieni tła. Po raz pierwszy użyte były już w XVIII w. W XIX w. Sejm Królestwa Polskiego uchwalił stosowanie tzw. kokardy narodowej biało-czerwonej, która była wykorzystywana podczas powstań listopadowego i styczniowego. W formie flagi barwy biało-czerwone pojawiły się na początku XX w. Herb i barwy określone zostały w 1919 r. przez Sejm Ustawodawczy, a więc tuż po uzyskaniu niepodległości, i potwierdzone przez Prezydenta RP w roku 1927. Rozporządzenie prezydenta obowiązywało jeszcze długo po wojnie, bo właśnie do 1980 r., z jedną modyfikacją, że orzeł stracił koronę, jako niepasującą do ówczesnego ustroju. W 1980 r. sprawę barw, znaków uregulowała wówczas ustawa o godle, barwach, hymnie PRL-u. Ona też funkcjonowała dosyć długo. Oczywiście była zmiana w 1989 r. polegająca na przywróceniu korony naszemu orłu. Były też drobne modyfikacje dotyczące wyglądu samego orła. Przy czym ostatecznie do dziś funkcjonują te przepisy ustawy z 1980 r., oczywiście z modyfikacjami, z których ostatnia była wydana w 2005 r.
Teraz też ważna rzecz, że po raz pierwszy w naszej historii, kwestia barw i znaku została ujęta w naszej obowiązującej Konstytucji, z 1997 r., która głosi, że orzeł jest znakiem narodowym a barwy narodowe są właśnie biało-czerwone – co do szczegółów delegując do ustaw. Obecnie w przepisach mamy taką ciekawostkę, w przepisach ustawy o barwie itd., mianowicie mamy de facto dwie różne flagi, flagę biało-czerwoną, którą stosujemy na co dzień, powszechnie znaną, oraz biało-czerwoną flagę z godłem. Przy czym ustawa precyzyjnie wskazuje, kto i kiedy może tę flagę z godłem stosować – to są takie podmioty jak przedstawicielstwa dyplomatyczne, lotniska, statki morskie czy samoloty w lotach zagranicznych. Zresztą to jest pewien ewenement na skalę świata.
Jest też drugi problem, mianowicie ustawa posługuje się słowem godło. Otóż jest to z punktu widzenia sztuki heraldycznej określenie nieprawidłowe. Godło jest pojęciem węższym, godłem jest sam orzeł. Natomiast pojęciem całościowym, którego powinno się używać, dotyczącym orła, jego tła i obramowania, jest herb. Niewątpliwie należałoby w końcu przywrócić to prawidłowe określenie.
Warto też przypomnieć, że określenie symboli państwowych poprzez Konstytucję daje wszystkim obywatelom prawo do posługiwania się tymi symbolami, barwami biało-czerwonymi, wizerunkiem orła. Czyli wnioskodawcy nie mają racji twierdząc, że dzisiaj są jakieś w tym względzie ograniczenia. Jest tak, że każdy ma prawo używać barw, natomiast instytucje państwowe mają obowiązek w określonych warunkach je stosować. Jednocześnie trzeba pamiętać, że symbole narodowe, a więc barwy, godło są pod ochroną prawną, ujętą również w Kodeksie karnym. Bezczeszczenie barw i godła jest ścigane z urzędu.
Reasumując, nie ma ograniczeń dla obywateli w stosowaniu barw narodowych. Nawiasem mówiąc, moje spojrzenie jest niepraktyczne ze względu na trudności z precyzyjnym odwzorowaniem rysunku orła. Zresztą wiele krajów stosuje taką zasadę, że ma również dwie flagi, ale inaczej wykorzystywane. Jest flaga uproszczona, ograniczająca się do barw narodowych oraz flaga z godłem czy z raczej herbem, która jest stosowana przez instytucje państwowe. Tak jest np. w Rosji, każdy kibic może sobie chodzić z trójkolorową flagą, ale na budynkach państwowych, czyli w warunkach oficjalnych, ta trójkolorowa flaga ma na sobie dwugłowego czarnego orła. Zresztą podobnie jest w innych krajach, patrząc z różnych stron, jak Meksyk i Ghana czy Nigeria. Jest to zresztą rozwiązanie bardzo praktyczne. Rzeczywiście kwestie barw godła, herbu, nazewnictwa odpowiedniego wymagałoby uporządkowania zgodnie z zasadami heraldyki. Jednak to pociągałoby za sobą ingerencję w konstytucję, a to już z pewnością wykracza poza kompetencje naszej Komisji.
Zatem reasumując, nie ma żadnych ograniczeń w stosowaniu barw narodowych, posługiwania się nimi, posługiwania się godłem, czy też mówiąc prawidłowo herbem, oczywiście w ramach prawa. Natomiast całościowe uregulowanie tego problemu czeka ciągle i myślę jeszcze poczeka ładnych parę lat na to, aż będziemy gotowi rzeczywiście na zmianę również konstytucji. Dlatego nie pozostaje mi nic innego, jak rekomendować nieuwzględnienie żądania.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję. Czy przedstawiciel Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu chciałby zabrać głos? Pan Marcin Komosa. Czy mamy kontakt z panem naczelnikiem? Nie słyszę.
Proszę państwa, czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos? Nie słyszę. Jest rekomendacja by nie uwzględnić żądania będącego przedmiotem petycji. Czy wobec takiej rekomendacji są uwagi? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja przyjęła taką decyzję.
Szanowni państwo, w następnym punkcie mam przedstawić petycję w sprawie zmiany art. XLVI § 2 zd. 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Przepisy wprowadzające Kodeks cywilny.
Petycja jest nadzwyczajnie lakoniczna, chociaż ten autor przyzwyczaił nas już do takich lakonicznych petycji. Ta liczy zaledwie trzy i pół linijki, i postuluje by w przepisach wprowadzających Kodeks cywilny wykreślić wyrazy „lub Państwowa Komisja Arbitrażowa”.
Petycja spełnia wymogi formalne. Jak wskazuje zarówno ekspert Biura Analiz Sejmowych a także nasz stały doradca pan Krzysztof Pater, rzeczywiście te przepisy są nieaktualne. Nie ma jednak wątpliwości przy ich stosowaniu i nie stanowi żadnego problemu to, że pozostaje taki zapis w przepisach wprowadzających Kodeks cywilny.
Dlatego też postuluję nieuwzględnienie żądania będącego przedmiotem petycji. Czy ktoś z państwa chciałby zabrać głos w tej sprawie? Czy są uwagi do rekomendacji? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja podjęła taką decyzję o nieuwzględnieniu żądania będącego przedmiotem przedstawionej petycji.
W kolejnym punkcie, bardzo proszę panią wiceprzewodniczącą Urszulę Augustyn o przedstawienie petycji w sprawie zmiany dekretu z 7 lipca 1945 r. o odtwarzaniu dyplomów i świadczeń o ukończeniu szkoły.
Poseł Urszula Augustyn (KO):
Dziękuję. Panie przewodniczący, Wysoka Komisjo, otóż autor petycji proponuje, aby zmienić zapisy tego dekretu – przypomnę z 1945 r. – w dwóch artykułach. W art. 3 przez zastąpienie w nim wyrazów „właściwej władzy gminnej” wyrazami „wójta, burmistrza, prezydenta miasta”, a także w art. 4 przez dodanie po wyrazach „szkolnictwa wyższego” wyrazów „i nauki”.
Zdaniem autora petycji określenie „władza gminna” jest przestarzałe i powinno być zastąpione precyzyjnym wskazaniem „organu wykonawczego gminy”. Ponadto dekret nie uwzględnia wejścia w życie prawa o szkolnictwie wyższym i nauce, które wprowadziło zmiany w działach administracji rządowej. Jak twierdzi autor petycji, to jest przeoczenie ustawodawcy i zmiany mają charakter porządkujący.
Otóż odnosząc się do tych poszczególnych zmian. Pierwsza zmiana, która dotyczy art. 3: „Do wniosku odtworzenia dokumentu winno być dołączone zaświadczenie instytucji lub osoby, która dokument wystawiła, stwierdzający odmowę wystawienia nowego dokumentu lub duplikatu z powodu zaginięcia lub zniszczenia akt, a w przypadku zwinięcia powyższej instytucji lub śmierci tej osoby zaświadczenia władzy gminnej i miejsca wystawienia dokumentu stwierdzającego zwinięcie instytucji lub śmierć osoby i niepozostawienie przez nią akt na podstawie, których mógłby być wystawiony nowy dokument albo jego duplikat”. Autor petycji postuluje wprowadzenie bezpośredniego odwołania do władzy wykonawczej, czyli do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W praktyce o zaświadczenie występuje się do urzędu gminy, który stanowi aparat pomocniczy wójta. Jednakże urząd służy również pomocą radzie gminy oraz jej organom, ponieważ ustawa nie przewiduje odrębnego biura rady. To znaczy, że w przypadku zgłoszenia się strony zainteresowanej do urzędu gminy w sprawie wydania zaświadczenia sprawa zostanie załatwiona zgodnie z właściwością, niezależnie od tego, który organ gminy powinien to zaświadczenie wydawać. Tak na marginesie, autor petycji odnosi się do wyrazów „właściwej władzy gminnej” podczas gdy w cytowanym przepisie w ogóle nie znalazł się wyraz „właściwej”.
Jeśli chodzi o art. 4 zd. 1 dekretu: „Przy nadaniu biegu wnioskowi o odtworzenie akt sędzia zarządzi ogłoszenie o złożeniu tego wniosku w dzienniku urzędowym odpowiednio ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania albo ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, jeżeli sprawa będzie dotyczyć odtworzenia dyplomów i świadectw naukowych, a w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, jeżeli ta sprawa będzie dotyczyć innych dyplomów i świadectw”.
Z kolei na mocy ustawy z 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej ustala się następujące działy: szkolnictwo wyższe i nauka. Zgodnie z art. 4 w/w ustawy – ministra kierującego określonym działem określa się, jako ministra właściwego do spraw oznaczonych nazwą danego działu. Skoro zatem sprawy z zakresu szkolnictwa wyższego znajdują się w jednym dziale ze sprawami z zakresu nauki, to minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego będzie jednocześnie ministrem właściwym do spraw nauki. Z tego wynika, że nie będzie żadnego problemu z tym, w jakim dzienniku ustaw należy treść tego wskazanego dekretu zapisać.
Jeszcze jeden argument, mianowicie taki, że z ustaleń poczynionych na etapie nowelizacji tego dekretu z 2006 r. wynika, że liczba postępowań o odtworzenie dyplomów i świadectw ukończenia nauki jest znikoma. Autorzy przedstawiają, że to jest jedno odtworzenie w roku kalendarzowym, co stanowi kolejny argument do tego, żeby jednak nie zmieniać tych zapisów, bo one niczego właściwie nie uporządkują. Proponuję więc, Wysoka Komisjo, nie uwzględniać żądania zawartego w treści petycji. Dziękuję.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję. Czy wobec rekomendacji i przedstawionej petycji ktoś chciałby zabrać głos? Nie słyszę. Czy wobec przedstawionej rekomendacji są zastrzeżenia? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż zgodnie z rekomendacją Komisja postanowiła o nieuwzględnieniu żądania będącego przedmiotem petycji.
W kolejnym punkcie mam przedstawić petycję w sprawie podjęcia przez Sejm uchwały w sprawie ustanowienia dnia 18 września Dniem Recyklera Samochodów.
Wnoszący petycję to przedstawiciele stowarzyszenia działającego od ponad 20 lat i zrzeszającego blisko 200 członków zainteresowanych tematyką branży recyklingu samochodów. W petycji szczegółowo przedstawione jest, jak ten problem narastał i jak szukano rozwiązań tego problemu. Wnoszący petycję podkreśla, iż przełom w stanowieniu prawa w zakresie recyklingu samochodów stanowiła przyjęta 18 września 2000 r. dyrektywa Unii Europejskiej w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji. Dyrektywa była pierwszym na świecie tak obszernym i szczegółowym aktem prawnym regulującym tę dziedzinę gospodarki. Zawarte w dyrektywie regulacje, to swego rodzaju konstytucja recyklingu samochodów, chociaż przepisy dyrektywy formalnie obowiązują wyłącznie na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, to jak wskazuje petycja, z postanowień zawartych w tejże dyrektywie korzysta wiele państw spoza Unii Europejskiej.
Autorzy podkreślają w petycji, że znaczenie recyklingu jest bardzo istotne, bo miliony samochodów to miliony ton niebezpiecznych odpadów, które z jednej strony mogą zanieczyścić powietrze, glebę oraz wodę, ale z drugiej strony w wypadku ich odpowiedniego wykorzystania stanowią surowce i części pozwalające zaoszczędzić zużycie energii oraz pozostawiają w portfelach klientów korzystających z oferty części używanych zaoszczędzone pieniądze. Recykling pojazdów wpisuje się w system gospodarki obiegu zamkniętego. Z satysfakcją, piszą wnoszący petycję, należy podać, że w roku 2017, czyli w oparciu o ostatnie oficjalne dane w chwili składania petycji, branża przetworzyła ponad pół miliona pojazdów, z czego odzyskano 98,61% materiałów poddanych odzyskowi, a 95 i ponad 0,5% masy pojazdów została powtórnie użyta lub poddana recyklingowi.
Jest to bez wątpienia ważny problem, ważny obszar gospodarczy i społeczny, i ekologiczny, i zasługujący na promowanie, ale czy w formie odrębnego dnia recyklera samochodów? Do tej kwestii odnosi się ekspertyza Biura Analiz Sejmowych, która potwierdza, iż petycja spełnia wymogi formalne, jest właściwie zaadresowana. Natomiast zarówno w ekspertyzie, jak i w stanowisku naszego doradcy Komisji wskazane jest, iż problem recyklingu samochodów dotyczy tego, czy jest elementem szerszego zjawiska, problemu odzyskiwania towarów, a więc odzyskiwania materiałów ochrony środowiska i tak powinien być też postrzegany. Nie – jako kwestia odrębna, wydzielona, ale jako właśnie kwestia podstawowa i w tym kontekście należy również analizować przedstawioną petycję.
Bardzo proszę o przedstawienie stanowiska, dodatkowo pana Krzysztofa Patera, naszego stałego doradcy.
Stały doradca Komisji Krzysztof Pater:
Dzień dobry państwu. Jeszcze na jedną rzecz chcę zwrócić uwagę, w 2018 r. został ustanowiony globalny „Dzień recyklingu” 18 marca. Wydaje się, że jeżeli cokolwiek ma się dziać, ma być budowana świadomość recyklingu, zwłaszcza w sytuacji, kiedy mówimy o globalnym środowisku, o planecie, to lepiej jest wszelkie aktywności wiązać z wydarzeniami podejmowanymi w innych krajach. Wydaje się również, że w tej chwili nie ma potrzeby, utworzenia w Polsce dodatkowego dnia, nawet gdybyśmy przyjęli, że miałby to być dzień poświęcony globalnie recyklingowi i wszystkim osobom, które się tym zajmują. Ponieważ ten 18 marca, niejako wprowadzony trzy lata temu, a więc dzień, w którym buduje się świadomość wagi recyklingu, wydaje się być wystarczający. Dziękuję bardzo.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję. Myślę nawet, że nie można tworzyć wrażenia, iż recykling samochodów jest czymś wyodrębnionym, bo problem dotyczy właśnie wielu elementów, które występują i w samochodach i poza nimi. Z przerażeniem obserwuję np. ilość plastików w moim domu, które co kilka dni trzeba wynosić. Patrzę ze zgrozą, jak ten problem narasta. Wszystkie butelki po wodzie, opakowania po mleku itd. Myślę, że jest wiele problemów w tym zakresie, które wymagają rozwiązania. Mnie osobiście bardzo irytuje, coraz częstsze stosowanie podwójnych opakowań. Myślę, że w takiej kwestii powinna mieć miejsce interwencja ze strony państwa, żeby zakazać stosowania podwójnych opakowań i to w przypadku wielu drobiazgów, jak np. pasta do zębów, ponieważ nie ma takiej potrzeby, żeby tubkę pasty do zębów pakować w dodatkowy kartonik, opakowanie i tworzyć podwójne opakowania, ale to jest odrębna kwestia.
Natomiast w sprawie tej petycji, tak jak mówił pan Krzysztof Pater, jak wynika z ekspertyzy BAS-u, rekomenduję nieuwzględnienie żądania zawartego w tej petycji.
Czy wobec takiej rekomendacji są uwagi? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja podjęła taką decyzję.
Przechodzimy do kolejnego punktu. Bardzo proszę pana posła Grzegorza Wojciechowskiego o przedstawienie petycji w sprawie zmiany Regulaminu Sejmu w zakresie tłumaczenia przebiegu posiedzeń komisji sejmowych na Polski Język Migowy.
Poseł Grzegorz Wojciechowski (PiS):
Dziękuję bardzo. Panie przewodniczący, Wysoka Komisjo, szanowni państwo. Wpłynęła petycja dotycząca właśnie zmiany regulaminu. Petycja dotyczy zmiany uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 30 lipca 1992 r. Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej. Nie zostało wskazane szczegółowe rozwiązanie, natomiast realizacja powyższej zmiany nastąpiłaby poprzez zapewnienie osobom głuchym tłumaczenia online zarówno posiedzeń Sejmu, jak i komisji sejmowych na polski język migowy.
Stowarzyszenie Polski Instytut Praw Głuchych zwróciło się z tą petycją, do której została załączona opinia BAS, szczegółowo rozpatrująca również kwestie formalne. Wstępnie petycja została przekazana przez panią marszałek Komisji do Spraw Petycji, tak zresztą jak w większości petycji w nagłówku jest wskazana pani marszałek.
Najpierw należy zająć się kwestią formalną. Otóż zdaniem eksperta Biura Analiz Sejmowych, Komisji do Spraw Petycji nie przysługuje inicjatywa uchwałodawcza w zakresie Regulaminu Sejmu. Zdaniem eksperta sprawę należałoby przekazać do ewentualnego rozważenia celem podjęcia inicjatywy Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych, gdyż ta komisja jest kompetentna w zakresie zmian. Ekspert wskazuje również, że istnieje możliwość rozwiązania tego problemu także bez zmiany Regulaminu Sejmu i jest to kompetencja pani marszałek. Może nie tyle Prezydium Sejmu, co właśnie pani marszałek.
Wydaje mi się, że jest to ważna petycja, bo kwestia osób głuchych wielokrotnie trafiała na posiedzenie naszej Komisji i bardzo dobrze, że te sprawy docierają, że osoby głuche mogą być przykładem osób niepełnosprawnych, które starają się, może nawet nie tyle dochodzić własnych praw, bo wiele tych petycji dotyczyło możliwości pracy, możliwości wykonywania różnych zawodów. Pamiętamy chociażby petycję dotyczącą wykonywania zawodu kierowcy oraz wiele takich petycji, które włączały te osoby do pracy, do gospodarki, mówiąc bardzo ogólnie. Również ta petycja jest w tym duchu. Chociaż można byłoby powiedzieć, nie znając tego problemu, że to kolejny koszt. Tak do tego podejść oczywiście nie można, te osoby mają takie same prawa, i jeżeli chcą uczestniczyć w gospodarce, chcą pracować, muszą mieć również dostęp do tego typu informacji.
Panie przewodniczący, Wysoka Komisjo, szanowni państwo, w związku z tym, że z jednej strony petycja ma ogromne znaczenie, a z drugiej strony występuje brak możliwości jej rozwiązania, proponuję, abyśmy zastosowali tutaj dosyć niekonwencjonalne rozstrzygnięcie, polegające na zwróceniu tej petycji do pani marszałek, powołując się na treść opinii BAS-u, aby pani marszałek, bo wiadomo jak to jest…
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Panie pośle ja tylko zacytuję, bo zgodnie z art. 203 Regulaminu Sejmu, który właśnie tę kwestię reguluje, zmiana regulaminu, czyli tej uchwały, może nastąpić na wniosek prezydium Sejmu, Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych lub co najmniej 15 posłów. Myślę, że w tym trybie art. 203 należy wskazać, że skoro postulat zawarty w petycji dotyczy zmiany Regulaminu Sejmu, to przekazujemy pani marszałek.
Poseł Grzegorz Wojciechowski (PiS):
Pani marszałek, która może to przekazać albo na Prezydium Sejmu, albo do Komisji Regulaminowej.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Tak jest.
Poseł Grzegorz Wojciechowski (PiS):
W związku z tym czujemy się tutaj niekompetentni, chociaż istota tej sprawy, która została podniesiona, jest na pewno ważna i proponuję takie rozwiązanie.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Dziękuję bardzo.
Poseł Grzegorz Wojciechowski (PiS):
Dziękuję bardzo.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Zatem jest rekomendacja, by w związku z istotą postulatu zawartego w petycji przekazać petycję do pani marszałek z rekomendacją rozważenia i nadania jej dalszego biegu.
Poseł Grzegorz Wojciechowski (PiS):
Łącznie…
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Łącznie z petycją.
Poseł Grzegorz Wojciechowski (PiS):
Łącznie z opinią Biura Analiz Sejmowych.
Przewodniczący poseł Sławomir Jan Piechota (KO):
Tak jest. Czy wobec tej rekomendacji są uwagi? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja przyjęła taką decyzję.
Szanowni państwo, w punkcie ósmym, ostatnim, miałem przedstawić petycję w sprawie podjęcia uchwały dotyczącej sytuacji więźniów sumienia w Chińskiej Republice Ludowej. Otrzymaliśmy jednak oświadczenie autora petycji o wycofaniu petycji. Chciałbym to znaleźć, żeby precyzyjnie państwu zacytować, by rozwiać wątpliwości. Otóż wniosek o wycofanie petycji. „Proszę o wycofanie skierowanej przeze mnie petycji dotyczącej sytuacji więźniów sumienia w Chińskiej Republice Ludowej”. Zatem wobec takiej decyzji osoby wnoszącej petycję nie mamy już innych możliwości niż tylko po prostu przyjąć to do wiadomości. Chociaż problem oczywiście pozostaje i bez wątpienia trzeba wciąż nawoływać do tego, by nie być i wszelkimi możliwymi środkami podejmować działania.
Szanowni państwo, na tym wyczerpaliśmy porządek tego posiedzenia…
Pan sekretarz wskazuje, że w tej sytuacji wobec wycofania powinniśmy podjąć decyzję o nieuwzględnieniu żądania będącego przedmiotem petycji. Zatem taką rekomenduję decyzję Komisji. Czy wobec takiej rekomendacji są uwagi? Nie słyszę. Zatem uznaję, iż Komisja podjęła taką decyzję.
Szanowni państwo, na tym wyczerpaliśmy porządek tego posiedzenia. Przypominam, iż jutro mamy kolejne trzy posiedzenia Komisji, zatem życzę spokojnego wieczoru i do zobaczenia jutro. Zamykam posiedzenie Komisji.