Definicja formalnoprawna: Daniny publiczne - w kategoriach konstytucyjnych - są zaliczane do ciężarów i świadczeń publicznych (por. art. 84 i art. 217 Konstytucji RP). W kategoriach ustawowych (ustawa o finansach publicznych – u.f.p.) daniny publiczne są rodzajem dochodów publicznych, stanowiących – zgodnie z art. 5 ust. 1 u.f.p. – jeden ze składników środków publicznych, gromadzonych w celu pokrycia wydatków publicznych oraz rozchodów publicznych.
U.f.p. do danin publicznych zalicza pięć rodzajów świadczeń: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek skarbu państwa oraz inne świadczenia pieniężne spełniające dwie cechy: po pierwsze – ponoszone na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych, po drugie – których obowiązek ponoszenia wynika z ustawy.
Daniną publiczną jest więc, zgodnie z definicją ustawową, takie świadczenie pieniężne (i tylko pieniężne, co wynika wprost z treści art. 5 ust. 2 pkt 1 u.f.p.), które ponoszone jest na rzecz ściśle określonego – ustawowo zdefiniowanego – podmiotu mające charakter obowiązkowy i ustawowy, a więc wynikające z aktu prawnego uchwalanego przez parlament.Źródło:
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zmian.),Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 1270 ze zmian.)
Konstytucja RP. Komentarz. Wydawnictwo Sejmowe. Tom III, W-wa, 2003 r., uwaga (3) do art. 84 Konstytucji, C.Kosikowski i E.Ruśkowski (red.), Finanse publiczne i prawo finansowe, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa, 2003 r.