Leksykon budżetowy

Definicja formalnoprawna:
Przeciętne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej to stosunek sumy wynagrodzeń osobowych brutto, honorariów wypłaconych niektórym grupom pracowników za prace wynikające z umowy o pracę, wypłat z tytułu udziału w zysku do podziału lub w nadwyżce bilansowej w spółdzielniach oraz dodatkowych wynagrodzeń rocznych dla pracowników jednostek sfery budżetowej do przeciętnej liczby zatrudnionych w danym okresie, po wyeliminowaniu osób wykonujących pracę nakładczą oraz zatrudnionych za granicą.

Źródło:
Zasady metodyczne statystyki rynku pracy i wynagrodzeń, GUS, Warszawa 2008.

Komentarz:
Jeden z podstawowych wskaźników makroekonomicznych wykorzystywanych przy tworzeniu planu budżetu państwa.
Przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim roku kalendarzowym oraz poprzednim kwartale, ogłaszane jest przez Prezesa GUS, w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
Do tych kwot odwołuje się wiele aktów prawnych.
Od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku uzależnione są m.in.: wskaźnik waloryzacji świadczeń emerytalnych; maksymalna stawka za czynność notarialną; wysokość świadczeń przedemerytalnych; różnego rodzaju kary i grzywny pieniężne; odszkodowania za wypadki przy pracy.
Od kwoty przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim kwartale uzależnione jest m.in.: zawieszenie emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy oraz renty rodzinnej; świadczenia z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych i różne wydatki ponoszone przez Fundusz Pracy.
Informacje o wysokości przeciętnego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej znajdują się na stronach GUS.

Autor (Autorzy): Wojciech Zgliczyński

Więcej na ten temat w publikacjach BAS

W. Zgliczyński, Wynagrodzenia w Polsce w latach 2004-2012, w. B. Kłos, A. Grycuk, Praca Polaków (red.), Studia BAS 2013, nr 4(36).

W. Zgliczyński, Wynagrodzenia w Polsce, INFOS BAS 2013, nr 22(159).